zaterdag 18 november 2017

No matter what


De eerste sneeuw valt al vroeg dit jaar....
Het zijn hectische tijden hier op het Creusense platteland. Vele aanvragen voor bezichtigingen en van huizenbezitters die contact opnemen om hun woning in de verkoop te nemen. Engelsen die terug willen naar Engeland, omdat ze op leeftijd zijn en, zoals ze zelf letterlijk zeggen, in Engeland willen sterven. Maar ook Britten die noodgedwongen terug moeten omdat hun inkomen door de lage koers van het Britse pond sterk is gedaald. Om diezelfde reden trekken er Engelsen die reeds in de duurdere gebieden van Frankrijk wonen naar de (goedkope) Creuse. 
Een Engelse dame komt veel te laat voor onze bezichtigingsafspraak omdat één van haar twee hazewindhonden onderweg ziek is geworden en de hele auto heeft besmeurd. En ze is al zo uit haar doen, aangezien ze haar 'lovely property' aan de Franse zuidkust noodgedwongen heeft moeten verkopen en nu op zoek is naar een goedkoper alternatief. Ze is lovend over de locatie van het pand dat ze heeft uitgekozen om te bezichtigen, maar minder blij met wat ze binnen aantreft. "I would have expected it to be more rustique."
Veel Engelse klanten zijn 'totally fed up'  met Engeland, het politieke gekrakeel, de onzekerheid over wat Brexit gaat brengen. Sommigen geven aan haast te willen maken met de aanschaf van een Franse woning. Ze willen letterlijk voet aan de grond krijgen in Europa voordat de onderhandelingen over Brexit ten einde lopen, met alle nieuwe regels die daarna zullen gelden. Dit lijkt nog even te gaan duren, want de besprekingen verlopen uiterst stroef en daarbij is het de vraag of premier Theresa May wel kan aanblijven gezien de felle kritiek uit haar eigen conservatieve partij. 
De ene ramp is nog niet voorbij of de volgende dient zich alweer aan. "It is just one thing after another", zegt een Engelse currency broker die in hartje Londen zijn klanten helpt aan een zo goed mogelijke wisselkoers om de Franse stulpjes te financieren. Al het gedoe doet het land geen goed, vindt hij, en ook de koers van het pond 'is suffering so much'. Er gaan stemmen op om Brexit ongedaan te maken, wat volgens hem 'very good news' zou zijn en een einde zou betekenen aan de tergende onzekerheid waar veel Engelsen, zowel in Engeland als elders in de wereld, onder lijden.
Behalve met Engelsen, Nederlanders en Belgen ben ik tegenwoordig in toenemende mate druk met Franse klanten. Zowel mensen die hun woning in de Creuse willen verkopen omdat ze het hier te koud vinden en af willen zakken naar het zuiden, als aanstaande pensionado's die de Creuse hebben uitgezocht voor een rustige oude dag.
De lokale notaris stuurt regelmatig Franse klanten naar mij door die hun woning willen verkopen. Veelal oude, op te knappen boerenwoningen met soms heel wat landerijen erbij. Zo struin ik op een grijze, druilerige ochtend met een Franse agrariër door de heuvelachtige weilanden, achttien hectaren in totaal die hij me graag laat zien. Hij is ziek en is zijn bedrijf aan het afbouwen, veertig koeien heeft hij nog maar. Zijn drie zoons heeft hij afgeraden het boerenbedrijf over te nemen, en dat advies hebben ze opgevolgd. Wat volgt is een lange klaagzang over de Franse overheid, de industriële boerenbedrijven waarbij het alleen nog over kwantiteit gaat. "Ik ken al mijn dieren, en heb ze altijd liefgehad. Een andere manier is er voor mij niet", zegt hij, en tuurt naar de door mist omgeven horizon. De woning, een erfenis waar hij zelf nooit gewoond heeft, staat reeds enkele jaren leeg, maar is nooit leeggehaald. Het beddengoed ligt zelfs nog op de bedden, weliswaar helemaal aangevreten door de muizen. Ik moet wel een hele enthousiaste doe-het-zelver vinden die aan deze klus wil beginnen, denk ik, terwijl ik de verschillende kamers opmeet en foto's maak.
In de middag rijd ik naar een boerderij in een gehuchtje tien minuten bij ons vandaan, die heel lang te koop heeft gestaan, maar die binnenkort aan Engelsen wordt overgedragen. Ik heb een afspraak met één van de Franse erfgenamen. Ik moet nog wat papierwerk ophalen en hij wil graag bespreken hoe om te gaan met alle meubels en spullen in het huis, de grote schuur, en nog enkele andere bijgebouwen. "Bonjour charmante dame!", begroet hij enthousiast. We lopen wat door de schuur en de woning, en ik constateer dat er nog altijd niet is opgeruimd. De man heeft geluk: De Engelse kopers vinden het prima als alle spullen - veelal rotzooi - in het huis blijven. Veel Engelsen zijn dol op oude gebruiksvoorwerpen en meubels en hopen tussen alle vergane glorie nog wat mooie, unieke objecten te vinden. Als we alles doorgenomen hebben, vertelt de eigenaar dat hij bang was dat de woning nooit verkocht zou worden, en hij is blij verrast als ik vertel dat de kopers, een jong stel met een dochter van dertien, hier permanent komen wonen en met ongeduld wachten op het moment dat ze de woning kunnen betrekken.
Aan het einde van de middag ontmoet ik een Engelsman van begin vijftig bij de schuur die hij heeft gekocht en die hij gaat omtoveren tot woning. Na de nachtdienst bij de Engelse spoorwegen is hij samen met zijn broer in de auto gestapt naar Dover, waar ze de veerboot naar Calais hebben genomen, om vervolgens in één ruk van een kleine zeven uur over Parijs naar de Creuse door te stomen. Dadelijk gaat hij de definitieve handtekening plaatsen bij de notaris en dan rijden ze direct terug naar Brighton, aan de Engelse zuidkust waar ze de volgende ochtend aan zullen komen. Op wat hazenslaapjes in de auto na heeft hij dan 36 uur niet geslapen. Hij heeft ontzettend veel zin in dit nieuwe Franse avontuur en is van plan zich op termijn in Frankrijk te gaan vestigen. Over Brexit is hij laconiek. "It won't change a lot." 
Brexit of geen Brexit: De Engelsen hebben altijd van Frankrijk gehouden en ze zullen altijd naar Frankrijk blijven komen. No matter what.

'Atelier cuisine' in de klas van Viggo....de ouders zijn uitgenodigd mee te helpen.

Des grands patissiers ...

Herfstvakantie.....nog meer koekjes bakken!

En pannenkoeken...

Klaar voor een avondje Halloween!


En de eerste sneeuwpop is een feit.

1 opmerking:

  1. Wauw al een sneeuwpop! Wat mooi die sneeuw, hier nog geen vlokje gezien, wel hagel, na de kerst ook weer lekker naar La douce France, we kunnen niet wachten. Hopelijk komt de Sint vanavond nog even bij ons langs en daarna kan ik niet wachten op de boom op te zetten ;-) Bon Fete! Bises

    BeantwoordenVerwijderen